ในที่สุดเราก็ออกจากชายฝั่งบราซิลในวันที่ 19 สิงหาคม ฉันขอบคุณพระเจ้า ฉันจะไม่ไปเยี่ยมประเทศที่มีทาสอีกต่อไป จนถึงทุกวันนี้ ถ้าฉันได้ยินเสียงกรีดร้องจากระยะไกล มันจำความรู้สึกของฉันได้อย่างสดใส เมื่อผ่านบ้านใกล้เมืองเปร์นัมบูกู ฉันได้ยินเสียงคร่ำครวญอย่างน่าสมเพชที่สุด ดาร์วิน  และอดสงสัยไม่ได้ว่าทาสผู้น่าสงสารบางคนกำลังถูกทรมาน แต่ก็รู้ว่าฉัน ไม่มีพลังเหมือนเด็กแม้แต่จะพิสูจน์ ฉันสงสัยว่าเสียงครวญครางเหล่านี้มาจากทาสที่ถูกทรมาน เพราะฉันได้ยินมาว่าในกรณีอื่น ใกล้เมืองรีโอเดจาเนโร ฉันอาศัยอยู่ตรงข้ามกับหญิงชราผู้ซึ่งคอยขันสกรูเพื่อขยี้นิ้วของทาสหญิงของเธอ ข้าพเจ้าเคยอยู่ในบ้านที่มุลัตโตหนุ่มประจำบ้านถูกประณาม เฆี่ยนตี