การเติบโตทางเศรษฐกิจโดยพื้นฐานแล้วชะงักงันตลอดทศวรรษ 1990 ซึ่งเป็นที่รู้กันในญี่ปุ่นว่าเป็น "ทศวรรษที่สูญหาย" แม้ว่านโยบายเศรษฐกิจต่างๆ จะถูกนำมาใช้และลองใช้ก็ตาม ประเทศประสบกับภาวะถดถอยอย่างรุนแรงในช่วงปลายทศวรรษ สภาวะต่างๆ ดีขึ้นหลังจากช่วงเปลี่ยนศตวรรษที่ 21 แม้ว่าอัตราการเติบโตจะอยู่ในระดับปานกลางและมีการตกต่ำเป็นระยะๆ อย่างไรก็ตาม ภายในปี 2000 ญี่ปุ่นกำลังเผชิญกับความจริงที่ว่าจำนวนคนงานในยุค “เบบี้บูม” ที่เพิ่มขึ้นหลังสงครามกำลังจะเกษียณ ในขณะที่การเติบโตของประชากรในประเทศหยุดนิ่ง เศรษฐกิจ คนหนุ่มสาวจำนวนน้อยลงก็จะเข้าสู่ตลาดแรงงาน นอกจากนี้ ญี่ปุ่นก็เหมือนกับประเทศอื่นๆ ในโลก ที่ได้รับผลกระทบอย่างหนักจากภาวะเศรษฐกิจถดถอยที่เริ่มขึ้นเมื่อปลายปี 2550 และเกิดขึ้นอย่างจริงจังในปี 2551 อย่างไรก็ตาม ญี่ปุ่นยังคงมีรายได้มวลรวมประชาชาติต่อหัวสูงที่สุดในโลก ผลิตภัณฑ์ต่างๆ และประสบกับภาวะเกินดุลการค้าประจำปีอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งภาวะเศรษฐกิจถดถอยทั่วโลกหลังวิกฤตการเงินในปี 2550–2551