รูปแบบการพัฒนาที่คล้ายคลึงกันได้เกิดขึ้นในการทำงานเกี่ยวกับคำอธิบายเชิงสาเหตุของพฤติกรรมของผู้อื่นในเด็ก ในวัฒนธรรมตะวันตก ผู้ใหญ่มักจะชอบคำอธิบายที่เน้นสาเหตุของพฤติกรรมเฉพาะบุคคลมากกว่าคำอธิบายที่พิจารณาจากปัจจัยสถานการณ์ ซึ่งเรียกว่าข้อผิดพลาดพื้นฐานในการระบุแหล่งที่มา ( Jones & Harris, 1967)). ในรูปแบบที่เป็นมิตรกับเด็กของปัญหานี้ การเลี้ยงดูเด็กโต  เด็กอายุ 4 ขวบสรุปสาเหตุจากข้อมูลและให้คำอธิบายที่สอดคล้องกับรูปแบบพฤติกรรมที่สังเกตได้ นั่นคือ หากตัวละครแสดงพฤติกรรมอย่างสม่ำเสมอในกิจกรรมต่างๆ เด็กวัย 4 ขวบจะให้คำอธิบายเชิงสาเหตุโดยเน้นที่ตัวบุคคล แม้ว่าตัวละครทั้งสองแสดงอย่างสม่ำเสมอในระหว่างกิจกรรมเดียวกัน พวกเขาให้คำอธิบายที่เน้นสถานการณ์ ในทางกลับกัน เด็กอายุ 6 ปีให้การระบุสาเหตุเฉพาะบุคคลโดยไม่คำนึงถึงรูปแบบของข้อมูลที่พวกเขาสังเกต เช่นเดียวกับผู้ใหญ่ ( Seiver et al., 2013 ) เมื่อนำมารวมกัน ข้อมูลเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าเด็กเล็กเรียนรู้ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุที่ผู้ใหญ่มองข้าม เมื่อเด็กมีความจำดีขึ้น (หรือแม่นยำขึ้น) แม้ว่าเด็กจะพัฒนาความสามารถในการจำอย่างต่อเนื่อง ( Gathercole, 1998 ) แต่ก็มีบางกรณีที่เด็กเล็กจำข้อมูลได้แม่นยำกว่าเด็กโตและผู้ใหญ่ ( Baker-Ward & Ornstein, 1988  Brainerd et al., 2018  Deng & Sloutsky, 2016  Király et al., 2017 ). ประการแรก เด็กก่อนวัยเรียนมีความจำคำต่อคำสำหรับคำคล้องจองได้ดีกว่าผู้ใหญ่ ( Király et al., 2017 ) หลังจากฟังกลอนทุกคืนเป็นเวลา 10 วัน เด็กวัย 4 ขวบจำคำศัพท์ได้มากขึ้นและทำผิดพลาดน้อยกว่าผู้ใหญ่เมื่อท่องบทนี้ ประการที่สอง เด็กมักจะเอาชนะผู้ใหญ่เมื่อเล่นเกมความจำที่เรียกว่าConcentration ( Baker-Ward & Ornstein, 1988)). ในเกมแห่งความทรงจำนี้ ผู้เข้าร่วมพลิกไพ่สองใบในแต่ละเทิร์น โดยมีเป้าหมายที่จะค้นพบภาพที่ตรงกัน แม้ว่าจำนวนการทดลองจะไม่มีความแตกต่างของอายุ แต่ผู้เข้าร่วมต้องค้นหาคู่ทั้งหมด แต่เด็กอายุ 5 ถึง 9 ปีมีประสิทธิภาพมากกว่า พวกเขามีแนวโน้มที่จะพบทั้งคู่ทันทีที่รู้