ผลการศึกษาที่ตีพิมพ์ในวารสารจิตเวชและประสาท

ในการศึกษาการประมวลผลข้อมูลภาพของผู้ป่วยโรคซึมเศร้าเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุมโดยใช้การทดสอบภาพสองแบบ ในการทดสอบการรับรู้ผู้เข้าร่วมการศึกษาได้เปรียบเทียบความสว่างและความคมชัดของรูปแบบง่ายๆ

“ สิ่งที่น่าประหลาดใจก็คือผู้ป่วยโรคซึมเศร้ารับรู้ความแตกต่างของภาพที่แสดงแตกต่างจากบุคคลที่ไม่ซึมเศร้า” Viljami Salmela นักวิจัยจาก Academy of Finland กล่าว

ผู้ป่วยที่เป็นโรคซึมเศร้ารับรู้ภาพลวงตาที่นำเสนอในรูปแบบที่อ่อนแอกว่าและดังนั้นความแตกต่างจึงค่อนข้างรุนแรงกว่าผู้ที่ไม่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคซึมเศร้า

"ความคมชัดลดลงประมาณ 20% ในกลุ่มผู้ป่วยที่ไม่ซึมเศร้าในขณะที่ตัวเลขที่สอดคล้องกันสำหรับผู้ป่วยโรคซึมเศร้าอยู่ที่ประมาณ 5%" Salmela อธิบาย

การระบุการเปลี่ยนแปลงของการทำงานของสมองที่มีความผิดปกติทางจิตเป็นสิ่งสำคัญเพื่อเพิ่มความเข้าใจเกี่ยวกับการโจมตีของความผิดปกติเหล่านี้และวิธีการพัฒนาการบำบัดที่มีประสิทธิภาพสำหรับพวกเขา

นี่คือเหตุผลที่นักวิจัยพิจารณาว่าจำเป็นต้องทำการวิจัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงการประมวลผลข้อมูลภาพโดยสมองที่เกิดจากภาวะซึมเศร้า

"มันจะเป็นประโยชน์ในการประเมินและพัฒนาการใช้งานของการทดสอบการรับรู้ต่อไปเนื่องจากทั้งวิธีการวิจัยและวิธีที่เป็นไปได้ในการระบุการรบกวนการประมวลผลข้อมูลในผู้ป่วย" Salmela กล่าว

ตัวอย่างเช่นการทดสอบการรับรู้อาจใช้เป็นเครื่องมือเพิ่มเติมเมื่อประเมินผลของการบำบัดต่างๆในขณะที่การรักษาดำเนินไป

"อย่างไรก็ตามไม่สามารถระบุภาวะซึมเศร้าได้โดยการทดสอบการรับรู้ทางสายตาเนื่องจากความแตกต่างที่สังเกตได้มีเพียงเล็กน้อยและแสดงออกมาโดยเฉพาะเมื่อเปรียบเทียบกลุ่มต่างๆ" Salmela ชี้ให้เห็น